Slow fixes vragen tijd. Soms heel veel tijd. Dat komt doordat ze door een aantal heel natuurlijke verdedigingslagen moeten doordringen. Het vooruitzicht dat de toestand van de wereld achteruit gaat past niet bij ons verlangen dat de dingen beter zullen gaan. De kracht van dat verlangen is zo groot, dat we als mensheid grote, gemeenschappelijke projecten kunnen realiseren. Denk maar eens aan de gigantische bouwwerken die we maken, van piramides tot sportcomplexen en van rechtsstaten tot meerdaagse muziekfestivals. We zijn als soort superplanners en superbouwers doordat we groot denken en groot kunnen. Dat is mooi én problematisch, want daardoor blijven we denken dat groot en vooruitgang de logische stappen naar de toekomst zijn. Dus wat moet je dan met het besef van achteruitgang? En het besef dat die achteruitgang juist ontstaat doordat we zo graag vooruit willen? Een grotere confrontatie is nauwelijks denkbaar. Die komt hard binnen: er gebeurt iets wat we niet willen. Onze quick fixes komen tegemoet aan de behoefte om zelf en meteen iets te doen. Ook die reflex is heel normaal. En het is goed om die te volgen, want je moet voor jezelf blijven zorgen. En hier werkt hoe groter hoe beter juist wel: hoe groter de groep mensen die iets doet, des te beter het is. Onze slow fixes vragen meer tijd, juist doordat die confrontatie met de ernst van de situatie zo groot is. Het zijn pogingen om je te helpen emotioneel je draai te vinden in het besef van klimaatverslechtering. Want alleen als we onze gevoelens in bange vooruitzichten serieus nemen, kunnen we een beetje helder gaan denken over wat we belangrijk vinden, welke nieuwe gewoontes daarbij horen en hoe we daarmee ons best kunnen doen om verdere verslechtering tegen te gaan.
Slow fixes zijn:
Praten met elkaar
Leren van elkaar
Onze natuur
Praten met elkaar
Het klimaat is van ons allemaal. Toch hebben we soms het gevoel alleen te staan met onze zorgen, of denken we dat onze quick fixes niet uitmaken ‘als de rest toch niet meedoet’. Maar weet je eigenlijk wel zeker dat die rest niet ook betrokken is? Doe dus je mond open en praat erover.
TEDTalk van Katharine Hayhoe over het belang om met elkaar in gesprek te gaan over onze zorgen en over wat we belangrijk vinden
In deze digitale cursus leer je hoe je zelf gesprekken over het klimaat kunt openen
Leren van elkaar
Er zijn veel verschillende manieren waarop we reageren op het slechte nieuws van de klimaatcrisis, maar er is één slechtste manier om verder te gaan en dat is er alleen mee blijven zitten. Vind anderen om je bij aan te sluiten. Vaak leren we het snelst en gemakkelijk van elkaar, gewoon door te kijken en luisteren naar wat anderen doen. Hoe gaan anderen om met hun klimaatschrik? In deze interviews, blogs, podcasts en presentaties vertellen en schrijven ze erover.
Klimaattherapie de Podcast - serie gesprekken van Cecilia Adorée met experts over mens kunnen zijn (en blijven?) in de klimaatcrisis (de derde aflevering gaat over klimaatpsychologie en omgaan met je gevoelens; aanrader is het stukje gesprek vanaf minuut 38)
Worsteling van de groenmens (aflevering van VPRO Tegenlicht)
Gesprek met Urgenda-directeur Marjan Minnesma
Klimaatdepressie: wie wil er nog een Prozacje? Blog van Lisa Doeland
Tom Reijner portretteert klimaatstrijder Pippi van Ommen
Interview met Phillipp Blom, schrijver van het boek Wat op het spel staat
Kunstenaars Merlijn Twaalfhoven en Marjolijn van Heemstra geven les in onzekerheid
Kiss the ground, film op Netflix
VPRO film De aarde draait door over Paul Kingsnorth, een eindtijd denker die toch de hoop niet opgeeft en blijft geloven in de kracht van natuur
Zangeres Nynke Laverman en journalist Lex Bohlmeijer interviewen in deze podcast serie wetenschappers, filosofen en podiumkunstenaars
Onze natuur
Zijn wij als mens zelf een natuurlijk verschijnsel of zijn wij vooral een culturele soort die zich in de natuur begeeft? Veel mensen voelen zich verwijderd van de rest van het leven, een toeschouwer die de kloof met andere soorten niet kan overbruggen, een buitenstaander op deze planeet. Is dat terecht? Kunstenaars en wetenschappers laten hun eigen worstelingen met deze vraag zien en ook de antwoorden die ze voor zichzelf gevonden hebben.
My Octopus Teacher, film op Netflix; bekijk ook het interview met de menselijke hoofdrolspeler Craig Foster, regisseur Pippa Ehrlich.
Bioloog Catharine Raven heeft altijd geleerd dat ze menselijke eigenschappen niet zo maar ook in andere dieren mag terug zien. Maar wat als een vos zich niets van dat verbod aantrekt en gewoon een relatie met haar opbouwt, die niet anders dan vriendschappelijk is te noemen?
Te koop in je lokale boekhandel
Ecoloog Gary Ferguson schrijft over hoe wij natuur zijn en hoe we dat opnieuw ook zo kunnen ervaren als we een paar mentale hobbels nemen. Hij verbindt zijn wetenschappelijke kennis over de natuur met zijn eigen levenservaring en vertelt wat hij geleerd heeft door het gedrag van dieren, inclusief de mens, te bestuderen.
Te koop in je lokale boekhandel
We voelen ons deel van de natuur, we vinden ook dat we voor haar moeten zorgen, maar toch handelen we er niet naar. Waarom en kunnen we dat veranderen? In deze unieke duo-performance onderzoeken zangeres Nynke Laverman en natuurfilosoof Matthijs Schouten de verhouding van de westerse mens met de natuur.
Hoe wapen je je tegen de moedeloosheid, vraagt schrijver Fabienne Rachmadiev zich af, die gepaard gaat met het besef van klimaatdestructie? Misschien wel door de schaal te verkleinen.